Ватлăха эп читлĕхе хупатăп
Ватлăха эп читлĕхе хупатăп.
Пăшать чĕрем — ĕмĕрĕм иртет.
Асăну сукмакĕпе чупатăп, —
Мана вăл та темме хирĕçлет.
Ватлăха эп читлĕхе хупатăп.
Çамрăклăх тени — чунра вилмест.
Таврăнмасть иртни, эп ăнланатăп, —
Кирек мĕнле чĕн ăна — килмест!
Ватлăха эп читлĕхе хупатăп.
Ача пек саватăп çĕннине.
Кăвайт çинчи вутă пек çунатăп, —
Шыв сирпĕнтерсен те хам çине.
Ватлăха эп читлĕхе хупатăп.
Лартăр вăл унта тăн кĕриччен.
Питĕрсе çăра çакса яратăп, —
Сăнаса тăмашкăн хĕрринчен.
Ватлăха эп читлĕхе хупатăп.
Тек шăнтаймĕçĕ кăра çилсем.
Çиле хирĕç çĕкленсе чупатăп, —
Çамрăклăхăм, ытамна илсем!
Ватлăха эп читлĕхе хупатăп.
Чунăмра каллех ман — Çуркунне.
Юрату сукмакĕпе чупатăп, —
Саламлатăп вилĕмсĕр чунне!
Ватлăха эп читлĕхе хупатăп…
Ассăн-асăн тарăннăн сывлатăп…
Хама хам ыр кăмăллăх сунатăп…
Сывлăх пур… Эппин, эп — пурăнатăп…
Вулавçăсен шухăшĕ
Çĕнĕ комментари хуш
izachak1938 (2016-06-04 13:09:37):
В клетку старость я свою закрою,
Сердце колет – век уходит мой.
Пробегусь сам памяти тропою -
Что-то, не желает быть со мной.
В клетку старость я свою закрою,
Молодость жива в моей крови;
Знаю, встречи нет уж с Той порою –
Не вернется, как тут не зови.
В клетку старость я свою закрою,
Новое… и рад я, как дитя.
Загорюсь, случается, не скрою -
Как плеснут водичкой на меня
В клетку старость я свою закрою,
Пусть ума накопит сидя там;
На замок запру, раз правило такое,
Наблюдать за нею буду сам.
В клетку старость я свою закрою,
Чтобы ветры не задули дни;
Сам навстречу ветру, под тоскою -
Юности я шлю объятия мои
В клетку старость я свою закрою,
Вновь в душе весна за много лет -
Побегу любовною тропою,
Шлю душе бессмертной, свой привет.
Старость свою в клетку я закрою,
Грудью глубоко вдруг задышу,
Сам себя тем самым успокою….
Я дышу; так значит - я живу!
Татьяна (2016-06-14 11:03:37):
Пите лайах, таран шухашла сава.