Ырă кăмăллă кукамая кĕтеттĕм
Эпĕ пуринчен ытла ача чухне.
Туяпа хуллен кăштăртатса килетчĕ,
Кучченеç парса тухатчĕ кашнине.
Ачапча валли пьшак «шакки» — астармăш —
Ывçипех кăларчĕ пĕринче хĕврен.
Пысăк сахăр катăкне мана тыттарчĕ:
Пĕчĕкки час çитĕнтĕр çакна çисен.
Сак тулли ача шавлать, сăйлать пурне те —
Хăнапа уяв пĕрле çӳреççĕ çав.
Пĕр хĕве хумалăх пĕчĕкçĕ парне те
Хуйхă астивмен чух — чи хавас уяв.
Аслисем кăна çурма саспа пуплетчĕç:
«Колхозра кăçал тырри валеçĕнмен...»
«Куспромри «чăпта хуçи» пыма чĕнет тет...»
«Заемне саплар ача укçи илсен...»
Кукамай кайма пуçтарăнчĕ: «Вĕт-шакăр.
Çавăтса килсемĕр манăн лашана».
Тĕлĕнсе кăн-кан пăхатпăр. Маннă, ахăр.
Астăватпăр-çке — килсеччĕ çуранах.
Вăл татах: «Ав кĕтесре тăрать хăраххăн
Çул çинчи çынна çур вăй хушаканни.
Хуçине кура «лаши» те ырханран ман.
Ерипен кăштăртатса çиткелĕп-и?»
Пуринчен те пысăкрах аппа ăнкарнă
Кукамай пире кăштах шахвăртнине.
Туйине пырса тыттарчĕ васкаваррăн,
Ăсатмашкăн кайрĕ ялăн леш вĕçне.
Çавăн чух пичче мана каларĕ: «Кайăп
Çирĕп, çĕн туя касмашкăн вăрмана».
«Çул лапш» хавассăн юрттăр кукамайăн,
Çăмăллăн çӳретĕр çăмăлпа кăна.