«Вĕрен! Вĕрен! Вĕрен!» — текен
Хĕвел чунлă Вĕрентекен.
Пуçа тайса сан умăнта,
Сана мухтасшăн эп чунтан.
Эс маншăн ĕмĕрех сумра.
Çут сăнару ялан умра.
Сан аллунта — Пĕлӳ Тĕнчи!
Çутатăн эс ăс-тăн ĕнчи!
Чун-чĕрене хăват паран,
Çĕклетĕн çăлтăрсем таран!
Вĕрентекенĕмĕр, пире
Кĕтсе илсе кашни ирех,
Пĕлмесĕр ывăнма-ырма,
Вĕрентрĕн вулама-çырма.
Тăван атте-анне пекех
Эс тăрăшрăн куллен, текех
Сăваплă çын тума пире,
Хистерĕн сыхлама мире.
Эс ыр сунса вĕрентнĕрен,
Ыр кăмăлпа тапать чĕре.
Хисеплесе тăван çĕре,
Ыр ят тупасшăн тĕнчере.
Верентекен, сана пула
Куллен илет вăй ял-хула.
Çыравçă, агроном, артист
Кӳрет сана мухтав та чыс.
Эс пехиленнĕ Ăс-мулпа
Утатпăр пурнăçри çулпа,
Ялав пек, Çутă Шанăçа
Çĕклер, пĕлмесĕр Канăçа!
«Вĕрен! Вĕрен! Вĕрен!» — текен
Хĕвел чунлă Вĕрентекен,
Пуçа тайса, сан умăнта
Сана мухтатăп эп чунтан!