Утрав


Асамат


— И-ха-ха-а! — тесе кĕçĕнет те кĕçĕнет урхамах. Темĕн каласшăн вăл Серкуçа, малти урисемпе кукалет, пуçне сулла-сулла илет. Тин çунă юр пек шурă тĕслĕ вăл. Çилхи яка та вăрăм, пĕр-пĕр асамçăн сухалне асаилтерет. Куçĕсем янкăр кăвак тӳпе тĕслĕ, çутă таса. Кĕлетки çаврака, шăмшакĕ палăрмасть. Мĕн ку?! Урхамахăн ангел пек суначĕсем те пур.

— Кай, кай ман умран, — шикленсе çăварне уçрĕ Серкуç, аллисемпе сулкалашса илчĕ. Шурă урхамах кăшт айккинелле вĕçсе кайрĕ те чарăнчĕ. «Ан хăвала мана. Эпĕ сана малашне çул кăтартса пырăп», — çын пек калаçма пуçланă тĕлĕнмелле чĕрчун.

— Манăн пурнăçри пуласлăх пирки пĕлетĕн–ши эс?

— Çапла, ут ман хыççăн.

Урхамах ăна килĕшӳллĕ пысăк та капмар çурт патне илсе çитернĕ. Серкуç тĕлĕннипе аллисемпе икĕ пĕççине çапа-çапа илнĕ.

— Ай-ай, питĕ чаплă кермен-çке ку, — хăй хĕпĕртенине пытарайман каччă.

— Çакăнта пурăнма пуçлатăн эсĕ малашне. Эпĕ вара сана пулăшса пырăп, — тенĕ урхамах.

— Усалли урхамахпа, ырри ырханпа, тенĕ ваттисем. Эсĕ мана таçта, тĕрмене кĕртсе ярасшăн мар пулĕ те, — утма пуçласан чарăнса тăнă Серкуç.

Малалла